ეს ამბავი მოხდა რამდენიმე ათეული წლის წინ უბრალო საბჭოთა ოჯახში. ლუდმილა ქარხანაში მუშაობდა მთავარი ბუღალტრის მოადგილედ. სამუშაო თითქმის მთელ მის თავისუფალ დროს იკავებდა.
ყოველდღე უწევდა გვიანობამდე დარჩენა ანგარიშის დასასრულებლად, მომდევნო შეხვედრის ჩასატარებლად ან მივლინებაში წასასვლელად. მთავარმა ბუღალტერმა მთელი თავისი საქმე ქალს დაავალა.
ქმარიც მუშაობდა ერთ-ერთ ქარხანაში, მალე მან გაიცნო ერთი ქალბატონი ლიზა, მაგრამ ცოლი ვერაფერს ხვდებოდა ქმრის ღალატზე რადგან ის მუდმივად დაკავებული იყო.
მათ ჰყავდათ შვილი – ანა, ის კარგი მოსწავლე და კარგად აღზრდილი გოგონა იყო.ბოლო დროს ის ხშირად ამბობდა რომ აწუხებდა თავის ტკივილები, მაგრამ მშობლებმა ყურადღება არ მიაქციეს მის ნათქვამს, რადგან ეგონათ რომ ეს უბრალოდ გარდატეხის ასაკის ბრალი იყო, სანამ ერთ დღეს გოგონას მასწავლებელმა არ დარეკა და უთხრა რომ გოგონა სკოლაში ცუდად გახდა. გოგონა საავადმყოფოში გადაიყვანეს, ჩაუტარეს გამოკვლევები
ანა გაგზავნეს კონსულტაციაზე ონკოლოგიურ დისპანსერში. ლუდმილამ მაშინვე დაწერა განცხადება ჩვეულებრივი ბუღალტრის თანამდებობაზე გადასვლის შესახებ, მან გააცნობიერა, რომ სამსახურში გატარებულმა დრო წაართვა ქალიშვილიც და ქმარიც. ქალმა დაიწყო საკუთარი თავის დადანაშაულება იმაში, რომ მან ადრე ვერ შეამჩნია საგანგაშო სიმპტომები.
მალე დიაგნოზი დადასტურდა – ავთვისებიანი სიმსივნე. მაგრამ დრო დაიკარგა, ამიტომ მათ ვერ გაბედეს ოპერაციის გაკეთება. გადავწყვიტეს ქიმიოთერაპიის დანიშვნა ავთვისებიანი ქსოვილის გამრავლების შესაკავებლად.
როგორც კი ნიკოლაიმ შეიტყო დაავადების შესახებ, მან უთხრა თავის საყვარელს რომ ჯერ არ შეეძლო მისი ნახვა. მას სურდა მთელი თავისუფალი დრო გაეტარებინა ქალიშვილთან ერთად.
წყვილმა გამოიყენა ყველა შესაძლებლობა. ისინი ეძებდნენ ექიმებს, რომლებიც იღებდნენ ვალდებულებას განეკურნათ მათი ერთადერთი შვილი. ერთხელ, მუშაობის შემდეგ, ლუდმილა მათმა ტექნიკოსმა, დეიდა გლაშამ წაიყვანა. მისი თქმით, ერთ სოფელში არის ბაბუა, რომელსაც უიმედო პაციენტებიც კი მიმართავენ. ის კურნავს ლოცვებითა და ბალახეულებით
ქალი მზად იყო დაეჭირა თუნდაც სუსტი იმედი. და, მიუხედავად იმისა, რომ საბჭოთა პერიოდში უკეთესი იყო, არ ჩაეტარებინათ ასეთი მკურნალობა, ქმარი მას მხარს უჭერდა. ორივემ სამსახურიდან შვებულება აიღო და წავიდნენ სოფელში.
გზად ისინი მუდმივად ამოწმებდნენ რუქას, მაგრამ მაინც დაიკარგნენ. გზად მათ დაინახეს კაცი და ჰკითხეს, სწორად მიდიოდნენ თუ არა. მან გაარკვია საით მიდიოდნენ და განმარტა, რომ მან მცირე გზა დაკარგა და შემდეგ აჩვენა სწორი მიმართულება.
ისინი იქ წავიდნენ, მაგრამ 5 კილომეტრი არ ჰქონდათ გავლილი როცა მანქანა გაფუჭდა. ოქტომბრის შუა რიცხვები იყო გარეთ უკვე ბნელდებოდა გოგონა კო ძალიან სუსტად იყო. მათ მოუწევდათ ღამის გათენება ცივ მანქანაში, მაგრამ უცებ იქვე ახლომდებარე ქოხში დაინახეს განათებული შუქი. ოჯახი იქ წავიდა. სახლი ბებიას ეკუთვნოდა, რომელიც დათანხმდა ღამის გათევას.
სადილის დროს ისინი საუბრობდნენ და წყვილმა უთხრა სად მიდიოდნენ და რატომ. ბებიამ მათთვის საწოლი მოაწყო, შემდეგ კი თქვა, რომ ის თავად მკურნალთა ოჯახიდან მოდის. ის არ არის ისეთი ძლიერი, როგორც ბაბუა, რომელთანაც ისინი მიდიოდნენ, მაგრამ მას შეეძლო სრულად გადაერჩინა ანა ავადმყოფობისგან. მაგრამ ამისათვის ერთ -ერთ მშობელს მოუწევს დაავადების აღება საკუთარ თავზე.
ლუდმილა ყოყმანის გარეშე დათანხმდა. ბებიამ უთხრა, დაწექი ქალიშვილის გვერდით და ხელში აიყვანეო. ქალმა სწორედ ეს გააკეთა.
და ნიკოლაიმ იმ მომენტში წარმოიდგინა, რა ძნელი იქნებოდა ანას დედის გარეშე გაზრდა. ფიქრობდა რამდენად თავდაუზოგავი იყო მისი ცოლი. შემდეგ ადგა და უთხრა ლუდმილას, რომ მის ადგილს დაიკავებდა. იმ მომენტში მას არც უფიქრია თავის საყვარელზე.
ბებიამ თქვა, რომ ის არ აპირებდა მოესმინა, როგორ შეცვლიან ერთმანეთს მთელი ღამე. უთხრა კარგად დაფიქრებულიყვნენ და დილით მიეღოთ გადაწყვეტილება. მაგრამ შემდეგ მთელ ოჯახს უცებ ჩაეძინა.
დილით მათ გაიღვიძეს, სიცივისგან კანკალებდნენ და მიხვდნენ, რომ ის ღამე თითქმის განადგურებულ ქოხში გაატარეს. არც თბილი ღუმელი იყო, არც ბებია, არც არაფერი. მომხდარით შოკში ჩავარდნილმა ლუდმილამ და ნიკოლაიმ გადაწყვიტეს სახლში დაბრუნებულიყვნენ ქიმიოთერაპიის კურსზე. მანქანა, გასაკვირია, მაშინვე დაძრა.
მკურნალობის დაწყებამდე ექიმებმა ჩაატარეს ყველა საჭირო გამოკვლევა და დამუნჯდნენ. სიმსივნე აღარ იყო. და გოგონა თავს სრულიად ჯანმრთელად გრძნობდა. რა მოხდა, ექსპერტებმა ვერ ახსნეს.
ლუდმილა და ნიკოლაი ერთად ბედნიერები იყვნენ მამაკაცს აღარ ახსოვდა ლიზა და ლუდმილა მიხვდა, რომ ვერანაირი სამუშაო ვერ შეცვლის მის ოჯახს და საყვარელი ადამიანების სიყვარულს.
