ყურადღება: ფოტო აღებულია პირობითად. სოციალურ ქსელში ერთ-ერთმა ემიგრანტმა ემოციურ პოსტი გამოაქვეყნა, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ.
ემიგრანტებო, დღეს ისეთი სასოწარკვეთილი ვარ არვიცი რა მოვიმოქმედო. უკვე 5 წელზე მეტია რაც ემიგრაციაში ვიმყოფები, როგორც თითქმის ყველა მეც ოჯახის დასახმარებლად გადავდგი ეს ნაბიჯი. ჩემი ცხოვრების საუკეთესო წლები ემიგრაციაში გავატარე, 23 წლის გოგო წავედი იტალიაში და მომვლელად დავიწყე მუშაობა.
თანხას ჩემს ქმარს და შვილებს ვუგზავნიდი, ერთ თეთრსაც არ ვიტოვებდი. იდეა რომ მე ემიგრაციაში წავსულიყავი ჩემმა ქმარმა ჩამაწვეთა. ერთ დღეს მეზობლის გოგო წავიდა იტალიაში და ვითომ გაკვრით მითხრა, რა ყოჩაღი ქალია, ყველაფერს აკეთებს ოჯახისთვის, ნეტა ყველა ასეთი იყოსო. მეც ავდექი და როგორც უკვე გითხარით წავედი ემიგრაციაში.
დავტოვე ჩემი პატარები, დედას სიცოცხლეები, სამი პატარა ანგელოზი სოფო, ია და ნინიკო. სამივე ჯერ სკოლის მოსწავლეები არიან. მივატოვე ჩემთვის საყვარელი ადამიანები და გადავიხვეწე მათ გამო სხვა ქვეყანაში.
დღეს კი ჩემი ქმარი მირეკავს და მეუბნება:
– სასწრაფოდ ფული გამომიგზავნე, მჭირდებაო – არადა ერთი კვირაც არ გასულა რაც გაგზავნილი მქონდა თანხა.
– არ მაქვსქო ვუთხარი
– რანაირად არ გაქვს, შენ რა უნდა მომატყუო, განა არვიცი რომ საყვარლები გყავს მანდ, აბა ისე როგორ გაჩერდებოდიო. სასწრაფოდ გამომიგზავნე მჭირდებაო მომაძახა ბოლოს და გამითიშა.
ტირილი ამივარდა, ნუთუ ამდენი ხანი იმისთვის ვიყავი აქ წამოსული, რომ ჩემზე ასეთი წარმოდგენა ჰქონოდა ჩემს ქმარს.გასული არ იყო 10 წუთი ჩემმა დამ დამირეკა აღელვებული ხმით და მითხრა:
– ფული არ გამოუგზავნო, საყვარელი ჰყოლია მთელს შენ ნაწვალებს მას ახმარსო, ეგ კი არა უკვე სახლში მოუყვანია და ვითომ შენ არც ასრსებობდე ისე არხეინად ცხოვრებენ შენს ნაყიდ და ნაწვალებ სახლშიო.
ახლა ვზივარ, ლამისაა გული გამისკდეს, ან გამისკდეს, დავისვენებ მაინც, მაგრამ ჩემი შვილები მეცოდება მის ხელში, მან რა უნდა ასწავლოს, რა გზაზე უნდა დააყენოს. სიკვდილი მინდა. არვიცი, გამოსავალს ვერ ვხედავ.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
