ინტერნეტ პორტალი “ალიას” ესაუბრება უფლებადამცველი, ინგა ბერიკაშვილი, რომელმაც, რამდენიმე დღის წინ, თვალის ოპერაცია გაიკეთა:
– ჩემი ძმის გარდაცვალების შემდეგ (ინგას ძმა ოქტომბერში გარდაეცვალა – თ.კ.), შევამჩნიე, რომ თვალები ხშირად მისივდებოდა, მხედველობა კი მკვეთრად გაუარესდა. სიმართლე რომ გითხრათ, მიუხედავად იმისა, რომ თითქმის არაფრის მეშინია, რატომღაც ახლა ძალიან ვიყავი შეშინებული.
არაერთმა ადამიანმა მირჩია “ნიუ ჰოსპიტალსი” და მეც ვარ ამ კლინიკაში ადრე ნამყოფი, მაგრამ გადამწყვეტი მაინც დედათა მონასტერში, დედაოს რჩევა იყო – „12 წლის წინ გავიკეთე ოპერაცია მაგ კლინიკაში და დღემდე ლოცვებში ვიხსენიებ და კმაყოფილი ვარო”, მითხრა.
ისე წავედი კლინიკაში, არავის არაფერი ვუთხარი, არც ერთმა ჩემმა მეგობარმა იცოდა, ახლა კი მეუბნებიან, გეთქვა, დავრეკავდით, გამოგყვებოდითო, მაგრამ რომ არ მოგატყუოთ, ისიც მაინტერესებდა, ასე ნაცნობობის გარეშე, ასე ვთქვათ, ქუჩიდან მისულ ადამიანს როგორ მოექცეოდნენ.
პირველად მაშინ გავოცდი, როცა ანალიზები ავიღე და თანხა მითხრეს, სამჯერ გავამეორებინე, იმ ფასად სხვა კლინიკაში ერთი ანალიზიც არ გამიკეთეს. რომელ კლინიკაში არ ვყოფილვარ, გინდ ჩემი და გინდ მამაჩემის ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო და პირველად ვნახე, რომ ორმა სხვადასხვა ექიმმა გამსინჯა და კონსულტაციის თანხა მხოლოდ ერთხელ გადავიხადე.
დაზღვევა არ მქონდა და ოპერაციის თანხაზეც თავად შემომთავაზეს ფასდაკლება. საერთო ჯამში ორივე თვალზე ოპერაცია ის თანხა დამიჯდა, რასაც სხვა კლინიკაში ერთი თვალის ოპერაციისთვის მთხოვდნენ.
აქვე აუცილებლად უნდა ვთქვა, რომ ოპერაციის დაფინანსება ვთხოვე ჯანდაცვის სამინისტროს – მე ორივე თვალზე მეშლებოდა ბადურა, სწორედ ამიტომ იყო აუცილებელი ოპერაციის გაკეთება. არ ვაჭარბებ, სამინისტრომ მიპასუხა, რომ რადგან ახალგაზრდა ვარ, მანამ ვერ დამეხმარება, ვიდრე სრულად არ ჩამომეშლება ბადურა და არ დავბრმავდები!
აი, რომ დაბრმავდები, მერე უკვე გადანერგვის ან სხვა ბევრად უფრო რთული ოპერაცია რომ დაგჭირდება, მერე დაგეხმარებითო.
ბადურების ჩამოშლის მერე ბევრად უფრო ძვირადღირებული ოპერაციებია საჭირო, არ სჯობს, თავიდანვე დაუფინანსო? არ სჯობს 7-ჯერ ნაკლები დახარჯო და თავიდანვე მიხედო პაციენტს? – ვუთხარი, რომ დაბრმავებას არ ვაპირებდი და წამოვედი!
როგორც ზემოთ გიყვებოდით, რატომღაც ამჯერად ძალიან მეშინოდა, დაბრმავების შიში განსაკუთრებული ყოფილა, ამიტომ ნარკოზის გარეშე გავიკეთე ოპერაცია, ადგილობრივი გაყუჩებით.
ოპერაციას ორი ექიმი მიკეთებდა – ელისო ბრეგვაძე და თამარ ქარდავა, მესმოდა მათი საუბარი ოპერაციისას. მე ზოგადად მაქვს კაპილარების პრობლემა, ამიტომ იმაზე ბევრად რთული სამუშაო დახვდათ, ვიდრე ელოდნენ.
მშვიდად, პროფესიონალურად იმუშავეს. გარდა იმისა, რომ ძალიან მადლიერი და კმაყოფილი ვარ ამ ექიმების და ზოგადად მთელი გუნდის, ძალიან ამაყი ვარ, რომ ასეთი ძლიერი ქალი ექიმები გვყავს საქართველოში.
მხედველობა უკვე გაუმჯობესდა, ორ-სამ კვირაში სრულად ვიქნები რეაბილიტირებული. ეს ფოტო ოპერაციის მეორე დღესაა გადაღებული, პომადა წავისვი სიწითლისფერი და გამომდინარე იქედან, რომ უკვე ბევრად უკეთ ვხედავ და არც სათვალე მჭირდება, განწყობა მაქვს ძალიან კარგი!
ვერ ავღწერ, როგორ მადლიერი ვარ, გარდა პროფესიონალიზმისა, უპირველესი, რითიც მოვიხიბლე, ადამიანობაა, ახლაც მომყვება ის დადებითი ემოცია, რითიც მიმიღეს, მიმკურნალეს და გამომისტუმრეს.
მიუხედავად იმისა, რომ მე გამიმართლა, დედათა მონასტრიდანაც წამომაშველეს რჩევა და სწორ კლინიკაში მოვხვდი, მიუხედავად იმისა, რომ „ნიუ ჰოსპიტალსის“ ოფთალმოლოგიის ეროვნული ცენტრის ექიმებმა ურთულეს ოპერაციის უმაღლეს დონეზე გაართვეს თავი, მიუხედავად იმისა, რომ 2-3 კვირაში სრულად ვიქნები რეაბილიტირებული და მხედველობაც დამიბრუნდება სრულად და თვალების შესიებაც ჩაცხრება – ყველას მინდა გითხრათ, ჯანმრთელობის ფასი არაფერია,
გაუფრთხილდით თავს, ეცადეთ, არ ინერვიულოთ, ნერვიულობამ დამიზიანა მე მხედველობა ზუსტად – ნერვიულობა კარგისკენ ვერ შეცვლის ჩვენ ცხოვრებას. ჯანმრთელობას გისურვებთ!
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
