მე ანნაო ვარ, მომომვლელად ვმუშაობ მოხუცთა თავშესაფარში, ვუვლი ხანდაზმულებს, რომლებიც არავის არაფერში ჭირდება.
ერთხელ ჩვენთან მამაკაცი მოვიდა მოხუც ქალთან ერთად, რომელიც დაგვიტოვა და ისე წავიდა არაფერი აუხსნია. ნათელი იყო, რომ ის წინასწარ შეუთანხმდა თავშესაფრის უფროსობას.
მან ნივთები ოთახში შემოიტანა და იქაურობა მაშინვე დატოვა, როგორც ჩანს დედის ცრემლების დანახვა არ უნდოდა. მამაკცმა გვთხოვა, რომ ყველაფერი აგვეხსნა მისი მშობლისთვის.
ქალბატონი დოდო ძალიან საყვარელი, შვიდი და კეთილი ქალბატონი აღმოჩნდა.
მას ძალიან მალე დავუმეგობრდი. ძალიან მწყინდა, რომ ის შვილმა, რომელსაც მთელი ცხოვრება მიუძღვნა მიატოვა. ქალბატონ დოდოს რომ არ მოეწყინა ხშირად მივდიოდი მის სანახავად. მოხუცს თავი ღირსეულად ეჭირა, ისტერიკებს არ მართავდა, პერსონალს არ ეჩხუბებოდა.
მას ძალიან უყვარდა ბაღში სეირნობა, ასევე სხვადასხვა ისტორიების მოყოლა. ქალბატონი დოდო დარწმუნებული იყო, რომ მალევე მისი შვილი გონს მოეგებოდა და მას სახლში დააბრუნებდა..
თავიდან შვილი ზოგჯერ მოდიოდა მის სანახავად. ბოლოს საერთოდ გაქრა, ერთხელ ქალბატონმა დოდომ მომითხრო, რომ ქალიშვილიც ჰყავდა.
ჩემს გოგონასთან ცუდი ურთიერთობა მაქვს თქვა მან. რატომღაც მასზე უფრო ჩემი ვაჟი მიყვარდა, ქალიშვილი ამაზე ეჭვიანობდა და წყინდა. შემდეგ ქეთი გათხოვდა და ბოლო ორი წელია არ მინახავს.
ბედობა დღე იყო. ქალბატონი დოდო ფანჯარასთან იჯდა და შვილს ელოდებოდა. მხოლოდ გვიან საღამოს მიხვდა, რომ ის არც იმ დღეს მოვიდოდა.
მოხუცს ტორტი გამოვუცხვე და მისალოცად შევედი. გულოი აუჩუყდა და ატირდა. როცა თავშესაფრიდან გამოვდიოდი უცხო ქალი დავინახე.
მან მკითხა თუ სად შეეძლო მოხუცი ენახა. გაირკვა, რომ ეს მისი ქალიშვილი იყო. ის დედისთვის ბედობის მისალოცად მოვიდა, მას შემდეგ რაც გაიგო, რომ მისმა ძმამ ის თავშესაფარში დატოვა,
შვილმა დედა თავისთან წაიყვანა.
ეს ამბავი ძალიან დამამახსოვრდა და გამახარა. დოდოსთვის ბევრად უკეთესი იყო შვილთან ცხოვრება ვიდრე თავშესაფარში.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
