მინდა, ჩემმა მშობლებმა გაიგონ, რომ მე ყველაფერი ვიცი და იდეალური ცოლ-ქმრის როლის თამაშით, შეიძლება, სხვას აუბან თვალი, მე კი ვეღარ მომატყუებენ.
ვარ სკოლის მოსწავლე, ვსწავლობ მეთერთმეტე კლასში. მყავს ბავშვობის ძმაკაცი, გოგა. გვერდიგვერდ კორპუსებში ვცხოვრობთ. გოგას დედა და დედაჩემიც ბავშვობის მეგობრები არიან.
ჩვენც ერთად გაგვზარდეს და, შესაბამისად, ჩვენი მამებიც დაუახლოვდნენ ერთმანეთს. არც იმათთან და არც ჩვენთან, სუფრა არ გაიშლება უერთმანეთოდ.
დასასვენებლადაც ერთად დავყავართ ხოლმე. ერთი სიტყვით, ნათესავები არ იქნებიან ისე ახლოს ერთმანეთთან, როგორც ჩვენ ვიყავით. თუმცა, კი არ ვიყავით, ახლაც ვართ, მაგრამ სრულიად შემთხვევით, ერთი საშინელი საიდუმლოს მოწმე გავხდი და იმის მერე არავისი აღარ მჯერა, აღარავის ვენდობი.
გოგას კი სირცხვილით თვალს ვერ ვუსწორებ. თითქმის შევწყვიტე მასთან ურთიერთობა, რაც ყველას ძალიან უკვირს, მათ შორის – გოგასაც. სულ მირეკავს და მეკითხება, რამე ხომ არ გაწყენინე, არ დამიმალოო. იმან კი არ მაწყენინა, რომ გაიგოს, რაც ხდება, შეიძლება, მამაჩემსაც ყელი გამოჭრას და მეც ზედ მიმაყოლოს.
საქმე ისაა, რომ ამას წინათ, სრულიად შემთხვევით გავიგონე, როგორ ელაპარაკებოდა მამაჩემი ტელეფონით ვიღაცას. ყურადღებას ნამდვილად არ მივაქცევდი, მაგრამ მამაჩემის უცნაურმა ჩურჩულმა დამაინტრიგა და ყური მივუგდე.
აშკარად ვიღაც ქალს უნიშნავდა პაემანს, თან ქათინაურებს არ იშურებდა. გული ამიძგერდა, იმ მომენტში საშინლად შემეცოდა დედა, რადგან, მივხვდი, რომ მამა ღალატობდა და, თანაც, ეს პირველი შემთხვევა არ უნდა ყოფილიყო.
მაგრამ, რას წარმოვიდგენდი, თუ უარესი წინ მელოდა. წვრილმანების მოყოლით თავს აღარ შეგაწყენთ და გეტყვით მხოლოდ იმას, რომ იმ დღიდან დავიწყე მამაჩემის თვალთვალი და დავადგინე, რომ ის ქალი, ვისაც ის ჩუმად ხვდება, გოგას დედაა.
ანუ, დედაჩემის ბავშვობის დაქალი და თავად მამაჩემის მეგობრის ცოლი.
იმ ქალს, მე არ განვსჯი, თავის მორალზე თვითონ აგოს პასუხი და ქმარ-შვილსაც თვითონ აუხსნას ყველაფერი, მაგრამ რა ჰქვია მამაჩემის საქციელს?
მან ხომ ყველას ერთად ჩააფურთხა სულში, პირველ ყოვლისა კი – საკუთარ კაცობას?! ან მე როგორ შევხედო თვალებში მარტო გოგას კი არა, საერთოდ, ძმაკაცებს?
მამაჩემი ისე შემძულდა, მასთან ცხოვრება ვეღარ შევძელი, ჩავალაგე ჩემი ნივთები და ბებია-ბაბუასთან გადავბარგდი. დედა კი მეცოდება და მაღიზიანებს, რადგან, ვხვდები, რომ იცის თავისი ქმრის „გულაობის” ამბავი და ვერაფერს, თუ არაფერს ეუბნება,
ალბათ, იმიტომ, რომ კომფორტი არ მოაკლდეს. თუმცა, თავისი დაქალი რომ არის მისი ქმრის საყვარელი, ჯერ არ გაუგია.
ამ ამბავს ვერავის ვეუბნები. ჯერ ერთი, მეშინია, რამე უბედურება არ მოხდეს, თანაც მე თვითონ მინდა, მამაჩემს დაველაპარაკო და ბრალი წავუყენო.
თუ გონზე არ მოვა, ოფიციალურად ვიტყვი უარს მის შვილობაზე, გვარსაც შევიცვლი და ისე გავუხდი საქმეს, იდაყვები დაიჭამოს. მაგას თუ არაფრად უღირს კაცობა, ჩემზე რატომ არ იფიქრა?
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ხვიჩა, 17 წლის.
