“ორი კვირაა რაც რძალი ხარ და ვერ დაორსულებულხარ, ამიტომ ერთს შევალოცინე შენზეო” – ნახეთ რა მოხდა ერთ ერთ სოფელში

ორი კვირაა, ჩვენი რძალი ხარ და ჯერ არ დაორსულებულხარ, ამიტომ ერთ ნიჭიერ ადამიანს შევალოცინეო..

ჩემს ცოლს გამოუცხადა, – ისეთი ბებერი ხარ, შენს გაკეთებულ საჭმელს როგორ შევჭამო? ოჯახის წევრებს შორის კონფლიქტი რომ ხშირად ხდება, ამაში გასაკვირი არაფერია, მაგრამ როცა ორი ადამიანის კინკლაობას ოჯახი ეწირება, დამეთანხმებით, ეს უკვე სერიოზული პრობლემაა.

საბედნიეროდ, ჩემი ნაცნობის უმეტესობა დედამთილზე მხოლოდ კარგს ლაპარაკობს, მაგრამ ცხადია, გამონაკლისებიც არსებობენ.

მაგალითად, ცოტა ხნის წინ, მეგობრების წრეში ერთ გოგონას შევხვდი, რომელმაც საკუთარ დედამთილზე ისეთი რაღაცები მიამბო, რომ თავი საშინელ ზღაპარში მეგონა.

ჯადოს არსებობის როგორ არ მჯერა, მაგრამ ვფიქრობდი, – ჯადოქრებიცა და შავი მაგიის სხვა წარმომადგენლებიც წარსულში დარჩნენ.

ახლა ადამიანს მოძღვარი თუ არ ჰყავს და წირვა-ლოცვას არ ესწრება, ღმერთის თავისებურად მაინც სწამს, მისნებს არ სტუმრობს-მეთქი. თურმე, მწარედ ვცდებოდი. უცვლელად გთავაზობთ გოგონას მონათხრობს:

ანანო, 27 წლის:

– მართლა ძნელი დასაჯერებელია, რომ ჯერ კიდევ არსებობენ ისეთი ადამიანები, რომლებიც შვილის “გადარჩენის” მიზნით ჯადოს კეთებაზეც არ ამბობენ უარს, მაგრამ სამწუხაროდ, ასეთი ადამიანი ჩემი ოჯახის წვერი გახლდათ..

მე და ზაზამ ერთმანეთი მეგობრის დაბადების დღეზე გავიცანით. მაშინვე ვიგრძენი, რომ მოვეწონე და სიმართლე გითხრათ, მეც პირველი დანახვისთანავე მოვიხიბლე მისით.

იმ საღამოს ზაზამ სახლამდე მიმაცილა, გვიან ღამით კი დამირეკა და მკითხა, – როგორ ახვედიო? მერე მესიჯი მომწერა. მეორე დღესაც მომიკითხა და ასე, ნელ-ნელა ავაწყვეთ ურთიერთობა.

თავდაპირველად მეგობრების გარემოცვაში ვხვდებოდით ერთმანეთს, მერე კი, როცა თავის გრძნობაში გამომიტყდა, ხშირად განვმარტოვდებოდით ხოლმე, თეატრსა და კინოს ვსტუმრობდით, კაფეშიც ხშირად მეპატიჟებოდა. ერთხელ, ქუჩაში სეირნობისას შემთხვევით, ქალბატონი ნანას (ზაზას დედა) გადავეყარეთ.

ის ძალიან კარგად შემხვდა და მაშინვე შინ მიმიწვია, ფინჯან ყავაზე. მას მერე ნანა ხშირად მირეკავდა, ჩემს ამბებს კითხულობდა და ოჯახშიც ხშირად მეპატიჟებოდა.

მოკლედ, ძალზე კარგი ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდა. ზაზა არ მუშაობდა და დაოჯახებისგან თავს ამიტომაც ვიკავებდით. ქალბატონმა ნანამ ქვა ააგდო და თავი შეუშვირა, – მე რას ვაკეთებ, თქვენს ოჯახს როგორ ვერ შევინახავ? სასწრაფოდ უნდა დაქორწინდეთო!

მოკლედ, მისი დაჟინებული თხოვნით, მე და ზაზამ ჯვარი მალევე დავიწერეთ, დედამისმა გრანდიოზული ქორწილი გადაგვიხადა და საქორწილო კაბიდან დაწყებული, დარბაზის დიზაინით დამთავრებული, ყველაფერი მისი გემოვნებით იყო შერჩეული.

კაბა ისე მიყიდა, მაღაზიაში ერთხელაც არ წავუყვანივარ ანუ არჩევანის საშუალებაც არ მომცა. მაშინ ვფიქრობდი, რომ ამით პატივი მცა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი..

ქორწილიდან მეორე დღეს, ის დილის 9 საათზე, ჩვენს საძინებელ ოთახში დაუკაკუნებლად შემოვიდა და გვითხრა – რაღა დროს ძილია, სადაცაა სტუმრები მოვლენ, ახლავე აბრძანდითო.

მისმა საქციელმა გამაკვირვა, მაგრამ ხმა არ ამომიღია. ახალი პატარძალი საოჯახო საქმის კეთებას შევუდექი, ნანა კი მხოლოდ ბრძანებებს იძლეოდა და ზაზაც იმას აკეთებდა, რასაც დედამისი ჰკარნახობდა.

ჰოდა, იმ დღესვე მივხვდი, რა შარშიც გავყავი თავი… სულ რაღაც ორი კვირის გათხოვილი ვიყავი, როცა მეუღლე შინ ნასვამი დაბრუნდა და სასტიკად მცემა მხოლოდ იმიტომ, რომ მის დაბრუნებას არ დაველოდე, ჩამეძინა. მეორე დღეს დედამთილმა “დამმოძღვრა”: ქმარს პატივი უნდა სცე. რას ჰქვია, მის მოსვლამდე დაიძინე? იქნებ რაიმე შეემთხვა, შენ კი, ნერვიულობის ნაცვლად, ლოგინში გორაობდი. ღირსი იყავი, რომ გცემაო!

გაოგნებულმა პასუხიც ვერ გავეცი. იმავე საღამოს აღმოვაჩინე, რომ ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი ქვედაბოლო გაქრა. მთელი სახლი გადავაქოთე, მაგრამ ვერსად მივაგენი. დედამთილს ვკითხე,  სადმე თვალი ხომ არ მოგიკრავს-მეთქი? არაო, მიპასუხა. ძალიან შევწუხდი და ვთქვი,  დედაჩემთან დავრეკავ, ალბათ, იქ დამრჩა-მეთქი.

ცოტა ხანში ნანამ დამიძახა, შენი ქვედაბოლო ვიპოვეო და პარკში ჩადებული მომაწოდა. გამიხარდა და მაშინვე ჩავიცვი. საღამოს მეგობარი მესტუმრა. მისთვის ყავას რომ ვადუღებდი, მითხრა, მაგ ქვედაბოლოზე რა გასხიაო? გავიხადე და უკანა მხარეს მართლაც, ყვითელი სითხე იყო დასხმული. მაშინვე გავრეცხე, მაგრამ ლაქა ვერ ამოვიყვანე.

დედამთილს ვკითხე, ქვედაბოლო სად იპოვე? ძალიან ჭუჭყიანია და თან, ლაქაც არ შორდება-მეთქი. უკვე ერთი თვეა, ჩვენი რძალი ხარ და ჯერ არ დაორსულებულხარ, ამიტომ ერთ ნიჭიერ ადამიანს შევალოცინეო, მიპასუხა. ლამის გავგიჟდი, მაგრამ ხმა ვერ ამოვიღე. მეორე დღეს ყველა ტანსაცმელი შევამოწმე და ორ თეთრ პირსახოცზე იგივენაირი ლაქა შევნიშნე.

დედამთილს გავუტანე და ვკითხე, ამ პირსახოცებზეც შეალოცინემეთქი? კი და ეს იმიტომ გავაკეთე, რათა შენ და ზაზს მყარი ოჯახი გქონდეთო. ამის შემდეგ ფრთხილად ვიყავი და რომელ ტანსაცმელზეც მსგავს ლაქას შევნიშნავდი, ახლოს არ ვეკარებოდი..

რაღაც პერიოდის შემდეგ ჩემს ფოტოალბომში რომელიღაც ფრინველის ბუმბულები, უშველებელი ბრჭყალები ვიპოვე, ისინი ერთმანეთზე ვიღაცის თმით იყო გადაბმული.

ერთი მეგობარი მყავს, ნინო, რომელიც ზაზას ძმას, გიორგის მოსწონდა და სულ მთხოვდა, მისთვის საქმე ჩამეწყო, მაგრამ თავს ვიკავებდი, ჯერ ერთი, ჩემი მაზლი ჩემს ქმარზე სასტიკი ადამიანი ჩანდა, მეორეც, ნინოს აბსოლუტურად სხვა ბიჭი მოსწონდა და გიორგის ზედაც არ უყურებდა. ნანა ჩემს მეგობარზე ბრაზობდა, გიორგის მისი დასაწუნი რა სჭირს?!

ერთხელ ნინომ დამირეკა და მითხრა, გესტუმრებიო. ეს ამბავი ნანასთან წამომცდა. საღამოს, როცა მე და ნინო ოთახში განვმარტოვდით, ჩვენთან ნანა შემოვიდა, ნაყინი შემოგვიტანა. ამასობაში ზაზაც მოვიდა და ნაყინი რომ დაინახა, მითხრა, ცოტა მეც მაჭამეო. ნანამ ხელები გაასავსავა: ნაყინი თუ გინდა, ფულს მოგცემ და იყიდე, ესენი კი გოგოებს მოვუტანეო.

მაშინვე მივხვდი, რომ რაღაცაში იყო საქმე და ზაზას ჩემი ნაყინი მივაწოდე, მე არ მინდა-მეთქი. დედამთილმა ყვირილი დაიწყო: მე პატივი გეცით და თქვენ ამ პატივისცემაზე უარს როგორ მეუბნებითო?

გაოგნებულმა ნინომ ნაყინი სასწრაფოდ ჩაკბიჩა, მე კი თეფშზე დავდე, არ შევჭამე… მეგობარმა მეორე დღეს დამირეკა და შემომჩივლა: წუხელ ისე ცუდად გავხდი, “სასწრაფო” გამოვიძახეთ.

ექიმები ვერ მიხვდნენ, რა მჭირდაო. მაშინვე ნანასთან გავვარდი და ვკითხე, – რა იყო იმ ნაყინში-მეთქი? რა განერვიულებს, დედი? აბა, ნინოს იმის ნებას მივცემ, რომ ჩემს შვილს ზემოდან უყუროს? ნახე, ახლა, გიორგი თუ არ შეუყვარდეს. ისე, შენც რომ გეჭამა, ზაზა მეტად შეგიყვარდებოდაო, მიპასუხა.

უნამუსო ჯადოქარი ხარ-მეთქი, მივახალე და მაშინვე მშობლებთან დავრეკე. საწყალი დედ-მამა გაოგნებული მისმენდა, ჩემი მონაყოლის დაჯერება გაუჭირდათ. ნანას საკუთარი საქციელის არც კი რცხვენოდა, პირიქით, ამით ამაყობდა კიდეც:

მე ბავშვებს მყარი ოჯახის შექმნაში ვეხმარებოდი. არავითარი ჯადოქარი არ ვარ, უბრალოდ, მოლას შევალოცინეო. იმ სახლში ვინ გამაჩერებდა? მშობლებმა იმ დღესვე წამომიყვანეს.

ამ ამბის შემდეგ მე და ნინო ქაშუეთის ეკლესიაში, მამა სოკრატეს კვეთებურებზე დავდიოდით და მის სენაკში ყოველი შესვლისას გული მიგვდიოდა.. ერთი თვის წინ ნინო გათხოვდა და თავს ბედნიერად გრძნობს, მე კი ისევ, ძველ ჭრილობებს ვიშუშებ..

გთხოვთ გააზიარეთ სტატია და გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..

ყურადღება: ფოტო პირობითია