12 წელი მარტოობა. დევიდ ვეტერისთვის, ტეხასელი ბიჭისთვის, პლასტმასის ბუშტი იყო მთელი მსოფლიო.
დევიდი დაიბადა 1971 წლის 21 სექტემბერს მძიმე კომბინირებული იმუნოდეფიციტით (SCID) და აიძულეს ეცხოვრა სპეციალურად შემუშავებულ სტერილურ პლასტმასის ბუშტში დაბადებიდან გარდაცვალებამდე, ეს კი 12 წლის ასაკში მოხდა, ამბობს CBS News.
დავითი არ იყო პირველი ბავშვი SCID– ით დაბადებულ ოჯახში (ალიმფოციტოზი, იგივე გლანზმან – რინიკერის სინდრომი, მწვავე კომბინირებული იმუნოდეფიციტი, ანუ თიმული ალიმფოპლაზია). კეროლ ენ და დევიდ ჯ. ვეტერების პირველი ვაჟი ასევე გარდაიცვალა დაავადებისგან ბავშვობაში.
გენეტიკური დეფექტი არღვევს ჯირკვლების მუშაობას, რის შედეგადაც დაბადებულ ბავშვს არ აქვს (ან თითქმის არ აქვს) T- ლიმფოციტები, ხოლო B-არ მუშაობენ. ეს დაავადება ხვდებათ 1: 100,000 ახალშობილის (ნავახოსა და აპაჩებში, სიხშირე 1: 2500). ამასთან, თუ ბიჭი ამ მდგომარეობით დაიბადა, 50% ალბათობაა, რომ შემდეგი ბავშვიც ამავე დაავადებით დაიბადება.
როდესაც Carol Ann- მა შეიტყო, რომ ის ფეხმძიმე იყო მეორე ბიჭზე, ექიმებმა უთხრეს, რომ მისი შვილი დაიბადებოდა SCID- ით, ეს დაავადება მხოლოდ ბიჭებს ემართებათ. ვეტერებმა აბორტზე უარი თქვეს.
უფრო მეტიც, ბეილორის სამედიცინო კოლეჯის ექიმებმა მშობლები დაარწმუნეს, რომ თუ დაავადებული იქნებოდა ბავშვი შესაძლებელი იქნებოდა ბიჭის სტერილურ ყუთში მოთავსება ძვლის ტვინის გადანერგვამდე. მისი და კეტრინი პოტენციური დონორი იყო. სავარაუდოდ, სწორედ ამიტომ გადაწყვიტეს მემკვიდრის გაჩენა. რატომღაც არავინ ფიქრობდა იმაზე, თუ რა მოხდებოდა ძვლის ტვინი რომ არ მორგებულიყო.
ბავშვი დაიბადა, მაგრამ ძვლის ტვინი არ შეესაბამებოდა. ბიჭი დარჩა სტერილურ ბუშტში. იგი მოინათლა დეზინფიცირებული წმინდა წყლით და პატიმრობაში დარჩა ათიოდე წლის განმავლობაში, თითქმის სიკვდილამდე.
დავითის სტერილურ ბუშტში შესვლამდე წყალი, ჰაერი, საკვები, საფენები და ტანსაცმელი კარგად იწმინდებოდა.
თავად დავითს შეეძლო შეხებოდა მხოლოდ ბუშტის კედელში ჩასმული სპეციალური პლასტიკური ხელთათმანების დახმარებით.
4 წლის დავიდმა ექთნების დაუდევრობით დატოვებული ბასრი საგნით გახვირტა ბუშტი და ის ძლივს გადაარჩინეს სიკვდილს, რადგან მიკრობები შეეხო მას.
როდესაც დევიდი ექვსი წლის იყო, NASA- ს ექსპერტებმა ბიჭს კოსმოსური კოსტუმი ჩააცვეს და გაასეირნეს.
ბეილორის სამედიცინო კოლეჯისთვის
მიუხედავად იმისა, რომ სარჩელის შეტანის პროცესი რთული იყო, ეს ღირდა როგორც დევიდისთვის ისე მისი მშობლებისთვის, რომლებმაც პირველად შეძლეს შვილის ხელში აყვანა 1977 წლის 29 ივლისს.
ბიჭს განუვითარდა მონონუკლეოზი და ის ბუშტიდან უნდა გამოეყვანათ. დედა 12 წლის შემდეგ პირველად შეეხო მის შვილს, ბიჭმა მაშინვე სთხოვა კოკა-კოლა, რომელზეც ოცნებობდა მთელი ცხოვრება. დაადგინეს ბურკიტის ლიმფომა, რასაც მოჰყვა კომა, სიკვდილი, მშობლების განქორწინება.
დევიდის პირად ფსიქოლოგსა და საუკეთესო მეგობარს, მერი მერფის, არასოდეს მიეცათ უფლება გამოქვეყნებულიყო “მისი ცხოვრება ჭეშმარიტად“ რომელიც დაწერილი იყო მისი თხოვნით. საფლავის ქვაზე კი მათ დაწერეს სიტყვები: “ის არასოდეს შეხებია ქვეყნიერებას, მაგრამ სამყარო შეეხო მას”.
დავითის ცხოვრების საფუძველზე გადაიღეს კომედიური ფილმი “Bubble Boy”, სადაც ყველაფერი კარგად დასრულდა.დავითის დაბადებიდან უკვე 40 წელი გავიდა. SCID– ით დაავადებული ბავშვები ნორმალურ ცხოვრებას ეწევიან იმ თერაპიის წყალობით, რაც ნაწილობრივ დავითის სისხლის უჯრედების საშუალებით გახდა შესაძლებელი.
მისმა უნიკალურმა დნმ-მ ხელი შეუწყო იმ კონკრეტული გენის იდენტიფიცირებას, რომელიც იმუნოდეფიციტს იწვევს, რაც ახალშობილებზე სავალდებულო ტესტირების შემოღებას იწვევს.
