სოციალური ქსელის ერთ-ერთი მომხმარებელი თავს გადახდენილ ამბავზე წერს, რომელმაც საზოგადოებაში დიდი მოწონება დაიმსახურა:
“3 დღეა სოფელში ვარ, აქ შუაღამის 3 საათზე ჩამოვედი, სოფლის ცენტრში გზაჯვარედინზე იდგა თეთრი ე.წ მარშუტკა, საზამთროთი და ნესვით დატვირთული, ღია კარით და იქვე საბარგულში წრიალებდა მძინარე შუახანს გადაცილებული მამაკაცი, ეძინა მაგრამ მოუსვენრად, ჩამეწვა გულში და სულში ყველაფერი, ესაა სახელმწიფო?
ესაა გაზრდილი შვილები? ესაა ასაკის, ადამიანის, პიროვნების დაფასება და ადამიანური ყოფა? დილით ადრე გამოვედით მე და ჩემი მეზობელი ერთად და საზამთრო და ნესვი ვიყიდეთ, მეზობლის ქალს დამატებით ნესვი აჩუქა, მადლობა გადავუხადე, იშვიათი ადამიანიხართთქო ვუთხარი, გაწითლდა, დაიმორცხვა, თავი დახარა…
იმავე საღამოს სტუმრად ვიყავი წასასვლელი ბევრ ოჯახში და გადავწყვიტე ყველასთვის საზამთროები და ნესვები წამეღო.
აი ასე დაიწყო ჩემი და ამ პატიოსანი კაცის სულების ურთიერთობა, ჩემს შვილსაც აჩუქა ნესვი, პატარა ნესვი მინდაო ბავშვმა გადმომძახა მანქანიდან და აიღო და შეაწოდა, არაფრით არ გამომართვა ფული
აღარ მეგონენ ასეთი უანგარო ადამიანები, გული გამითბა…
დილით წამოვხტი (მე 5 საათზე ვიღვიძებ) საჭმელი გავამზადე გავედი და იმ სკამზე დავუდე რომელზე ჩამომჯდარიც ამ სიტკბოებებს ყიდის ეს ღვთისნიერი კაცი და გამოვიპარე, საღამოს ისევ ვიყიდე საზამთროც და ნესვიც, ბავშვი არ მყავდა თან და გაახსენდა, წარმოიდგინეთ გაახსენდა მოიკითხა და ერთი პატარა ნესვი შემომაწოდა წამოსვლის წინ. გამოვართვი, მადლობა ვუთხარი და წამოვედი…
როგორი არაადამიანი უნდა ვყოფილიყავი, რომ ფული შემეთავაზებინა…
დილით ისევ საუზმე მივუტანე, დავუდე და გამოვიპარე
დღეს მესამე მიტანა მივიტანე დილით ის ის იყო სკამზე უნდა დამედო, დავიხედე და ცრემლები წამომივიდა, სკამზე 3 ცალი ნესვი იდო, ასე გავცვალეთ ჩუმად, უხმოდ, უცერემონიოდ ჩვენი გულები, ჩვენი სიყვარული, ჩვენი ღიმილები, მე ცრემლებით…
ავიღე ჩემი ნესვები და მოვიარე სოფელი, უკან რომ ვბრუნდებოდი დავინახე ჩემს გამომცხვარ ლობიანს ჭამდა, გავაჩერე მივესალმე , ნესვი და საზამთრო მინდათქო და სულ ამოვყიდე ბაბუ, ახლა წავალ, ჩავეხუტები ჩემს შვილიშვილებს და დავისვენებო…
გადავედი მანქანიდან და ძალიან, ძალიან ჩავეხუტე, თმაზე ხელი გადამისვა და თავზე მაკოცა…
ჩემს გამომცხვარ ლობიანზე და ქაბაბზე დამპატიჟა, ვიღაც ღვთის კალთიდან გადმოვარდნილი ყოველ დილით “საკურთხს” მიტოვებს, მოდი დამეწვიე, მზარეულია ალბათ ვერ დავინახე ვინაა, საიდან მოდის და საით მიდისო…
ერთი ქაბაბი ავიღე, მადლობა გადავუხადე და დავბრუნდი
მანქანაში, სადაც ბიძა მელოდებოდა, ბიძაჩემი ცოტა ავადაა, დავბრუნდი ტირილით, გაუკვირდა ბიძაჩემს, რა მოგივიდა შვილო, “ხომ კარგად ხარო”
როგორ შემიძლია ვიყო ცუდად, როცა ჩემს სამყაროში ცხოვრობს მოხუცი, რომელსაც ნესვებზე და საზამთროებზე, მოუხერხებლად ძინავს, როგორც იქნება გადააგორებს ღამეს და დილით თავისი ოფლით, შრომით და წვალებით მოპოვებულ სიტკბოებს უანგაროდ არიგებს…
მე ძალიან, ძალიან კარგად ვარ…
მე ძალიან მიხარია რომ არსებობ,
მადლობა უფალს შენთვის …”, – წერს ანუკი.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
