სერგოს შვებულება დაეწყო და ეს შესანიშნავი მიზეზი იყო საიმისოდ, რომ სოფელში მოხუცი დედა მოენახულებინა და რამდენიმე კვირა მშობლების სახლში გაეტარებინა. ის დაოჯახებული არ იყო, ამიტომ, ბიჭმა მშვიდად ჩაკეტა თავისი ქალაქის ბინა, საკუთარი ნივთებით სავსე ჩანთა წაიღო და დედასთან წავიდა.
დედა შვილს ყოველთვის გაშლილი სუფრით ხვდებოდა, რომელზეც ბიჭის საყვარელი კერძები ეწყო. სადილის შემდეგ, სერგოს უნდოდა დედას დახმარებოდა, დაზიანებული ჭიშკარი შეეკეთებინა და სახლის საქმეები მოეგვარებინა, შემდეგ კი, სათეზაოდ გეგმავდა წასვლას თავის საყვარელ ადგილას, მაგრამ პირველ რიგში, ბიჭი ყოველთვის სასაფლაოზე ადიოდა, რომ მამამისის საფლავზე მისულიყო და მოეყოლა თავისი წარმატებების თუ სადარდებლის შესახებ.
ეს ის ადგილი იყო, სადაც თავს ისევ პატარა ბიჭად გრძნობდა, რომელიც მამას საკუთარ საიდუმლოებს უზიარებს. მამამისი სამი წლის წინ მომკვდარიყო გულის შეტევით. სერგო ძალიან დარდობდა, რადგამ მამა უზომოდ უყვარდა და ენატრებოდა.
ის სასაფლაოზე ავიდა. ხელში სიმბოლური საჩუქარი, შოკოლადი და თეთრი ქრიზანტემების თაიგული ეჭირა. სერგომ საფლავის მილაგება დაიწყო. როცა საქმეებს მორჩა, ჩამოჯდა, რომ დაესვენა.
ის მამის ფოტოსურათს უყურებდა და მოგონებები ეძალებოდა. გაახსენდა, როგორ წაიყვანეს მშობლებმა პირველ კლასში, როცა ეშინოდა და მამამ ხელი ჩაკიდა, რომ დაეშვიდებინა და ეთქვა, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა…
მეექვსე კლასში კი, ერთხელ იჩხუბა, რადგან უფროსკლასელებს თავისი ტყავის ბურთი არ ათხოვა, რომელიც მამის ნაჩუქარი იყო. ამის შემდეგ, მამამ ის საბრძოლო ხელვნების კურსზე შეიყვანა, რომ უფრო თავდაჯერებული გამხდარიყო და მართლაც, ამის შემდეგ, მას არავინ შეხებია.
აქ კი, მისი მოგონებები პატარა გოგონამ შეწყვიტა, ის სერგოდან რამდენიმე მეტრში იდგა და დაჟინებით უმზერდა ბიჭს. სერგოს ძალიან გაუკვირდა, რას აკეთებს სასაფლაოზე ასეთი პატარა ბავშვი მარტოო. უკვე ბინდდებოდა. ბიჭმა გოგონას ჰკითხა, სად იყვნენ მისი მშობლები. ბავშვმა მას ყურადღება არ მიაქცია და ბურთის თამში დაიწყო.
სერგოს წარმოდგენა არ ჰქონდა, როგორ მოქცეულიყო ამ სიტუაციაში. იქნებ, ბავშვს გზა აებნა და დაიკარგაო – ფიქრობდა ის. ბიჭი წამოდგა და ბავშვისკენ გაემართა, მაგრამ ის მისგან გაიქცა. სერგო უკან გამობრუნდა, გოგონა კი გაჩერდა და დაიყვირა – გევედრებით, დედაჩემს დაეხმარეთო!
სერგო ეკითხებოდა, სად იყო დედამისი, მაგრამ გოგონა არ პასუხობდა და ისევ იმეორებდა, დედას უშველეო. შემდეგ კი ის გაქრა, თითქოს ჰაერში აორთქლდა. ახალგაზრდა კაცმა თვალები მოისრისა, მაგრამ წინ აღარავინ ედგა.
როგორ მომეჩვენებოდა, მით უმეტეს, ველაპარაკებოდიო – ფიქრობდა ის. ბიჭი იმ ადგილას მივიდა, სადაც გოგონა იდგა. მის წინ საფლავის ქვა იდგა, სერგოს ძარღვებში სისხლი გაეყინა, ქვაზე ამ ბავშვის სახე იყო ამოტვიფრული.
სერგოს არ სჯეროდა მისტიკის, მოჩვენებების და სულების, მაგრამ ის, რაც ცოტა ხნის წინ დაინახა, არანაირ ლოგიკას არ ემორჩილებოდა. მან გადაწყვიტა, მალე წასულიყო სახში, სადაც მომხდარი დედას უამბო.
ქალი ჩაფიქრდა, შემდეგ კი შვილს ერთი ისტორია უამბო, რომელიც მათ სოფელში მომხდარიყო: რამდენიმე წლის წინ, ქალს სახელად ნატალიას, პატარა გოგონა, სახელად მარინა მოკვდომია.
ბავშვი თურმე ეზოში თამაშობდა, როცა გზაზე ბურთი გაუგორდა და როცა მის მოსატანად გაიქცა, მთვრალი მეზობელი დაჯახებია მანქანით. ის ციხეში ჩასვეს და დღე-დღეზე უწევდა გამოსვლა.
სოფელში ჭორაობდნენ, რომ კაცმა ქრთამი გადაიხადა, ნაადრევად რომ გაეთავისუფლებინათ. ბავშვის დედა, ნატალია ამას ვერ ეგუებოდა და საშინელ დღეში იყო. შვილის გამო ისედაც დარდობდა და ახლა ისიც ემატებოდა, რომ მისი მკვლელი ციხიდან უნდა გამოეშვათ.
სრულად სანახავად გთხოვთ უყურეთ ვიდეოს:
ყურადღება: ფოტო პირობითია
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
