ჩემი მეუღლე რვა წლის წინ სიმსივნით გარდაიცვალა და ჩვენი შვილი, სამი წლის გოგონა, ჩემი გასაზრდელი გახდა. ყველაფერს გეფიცებით, ამ წლების განმავლობაში ქალისკენ არ გამიხედავს.
ნათესავი თუ ვიღაცის გარიგებას გადაწყვეტდა, ცივი უარით ვისტუმრებდი. ორი თვის წინ სამსახური შევიცვალე და ჩემთან ერთად ერთმა სასიამოვნო ქალბატონმა დაიწყო მუშაობა.
გარშემო არავის ვიცნობდით და საერთო ენა მალე გამოვნახეთ. ისიც ქვრივი აღმოჩნდა, ოღონდ უშვილო. ამდენი წლის გასვლის შემდეგ მხოლოდ მარინასნაირ სანდომიან ქალს თუ წარმოვიდგენდი ჩემ გვერდით.
შვილს, როგორც დიდ გოგონას, დაველაპარაკე და 11 წლის მოზარდი გაგებით მოეკიდა ჩემს გადაწყვეტილებას, მაგრამ ეტყობა, დეიდასთან წამოსცდა.
რამდენიმე დღის შემდეგ, ერთ საღამოს, მე და მარინა სამსახურიდან გამოვედით. საიდან გაჩნდა თინიკო, არ ვიცი, მაგრამ მოულოდნელად მომვარდა და ქუჩაში ქოლგის ტარით ცემა დამიწყო.
თან სულ ნაძირალა და მოღალატე მეძახა. მარინა სამსახურში შებრუნდა, მე კი დავრჩი გაკაპასებული ქალის პირისპირ. მანქანაში ძალით ჩავტენე და სახლამდე მივიყვანე.
სირცხვილისგან ყველაფერი მტკიოდა. საღამოს უფროსს დავურეკე და ვთხოვე, ჯანმრთელობის გაუარესების გამო ერთი კვირა შვებულება მოეცა.
ეს დღეები მალე გაირბენს და მეც სამსახურში დაბრუნება მომიწევს. არ ვიცი, მარინას როგორ ავუხსნა ყველაფერი. მეშინია, იქნებ ჩემი მოსმენა არც ისურვოს და მის თვალში ერთი უმწეო კაცი ვარ. არადა, მის დაკარგვასაც ვეღარ გადავიტან.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ჟურნალი “რეიტინგი”
