ძალიან მძიმე მდგომარეობაში აღმოვჩნდი და აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე. ისეთი სიტუაცია შემექმნა, რჩევასაც ვერავის ვკითხავ.
ვიცი, რომ თვითონ უნდა გადავწყვიტო ყველაფერი. არადა, შეცდომის დაშვებისაც მეშინია.
საქმე ისაა, რომ მოულოდნელად გარდამეცვალა ქმარი – ტროტუარზე იდგა (ტრანსპორტს ელოდებოდა), ვიღაც მთვრალმა საჭე ვერ დაიმორჩილა, ავარდა ბორდიურზე და ზედ გადაუარა ჩემს მეუღლეს.
მერე კი გაქცევა სცადა, მაგრამ ვეღარ მოასწრო. თუმცა, ის კი მოახერხა, რომ ყველაფერი ჩემს ქმარს დააბრალა – მანქანის სავალ ნაწილზე იდგაო.
ერთი სიტყვით, აღიძრა სისხლის სამართლის საქმე და ადვოკატობა კახას ძმაკაცს – ზურას ვთხოვე. მართლა შეუძლებელი შეძლო, რადგან დამნაშავე მძღოლი ერთი ბობოლა თანამდებობის პირი აღმოჩნდა და მასთან ბრძოლა არც ისე ადვილი იყო.
ერთი სიტყვით, ზურამ საქმე კი მიიყვანა ბოლომდე (რასაც წელიწადზე მეტი დასჭირდა), მაგრამ, როგორც პრიმიტიულ მელოდრამებში ხდება ხოლმე, ამასობაში ერთმანეთი შეგვიყვარდა.
ზურა უცოლოა, მე – მისი ძმაკაცის ქვრივს, 3 წლის შვილი მყავს. ერთმანეთს მანამდეც ვიცნობდით, მაგრამ მისთვის მე რძალი ვიყავი, ის კი ჩემთვის ძმასავით იყო, „სხვანაირად“ არასდროს შეგვიხედავს ერთმანეთისთვის.
ახლა კი ისე მოხდა, რომ უერთმანეთოდ სიცოცხლე აღარ შეგვიძლია. მართალია, ჩვენ შორის კოცნის მეტი არაფერი ყოფილა, მაგრამ, ვგრძნობ, სულ ასე ვეღარ გაგრძელდება.
თუმცა, ორივე ძალიან ვიკავებთ თავს და საშინელ განცდებში ვართ. ამას წინათ ერთმანეთს გამოვუტყდით, რომ ჩვენი სიყვარული კახას ღალატია ორივეს მხრიდან.
ჯერჯერობით ამის შესახებ არავინ იცის. ეს რომ კახას ძმაკაცებმა გაიგონ, ვიცი, არც ერთს არ გვაპატიებენ და შეიძლება, რამე უბედურებაც დატრიალდეს.
ცხადია, არც ჩემს მშობლებს მოეწონებათ ეს ამბავი და ზურას მშობლებიც წინააღმდეგ წავლენ.
ვაღიარებ, მათ ადგილას მეც ასე მოვიქცეოდი, მაგრამ, ეს ყველაფერი თეორიებია. რეალობა კი საშინლად მძიმე და გამოუვალია. აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ლიკა, 28 წლის.
