ცოტა გვიან გავთხოვდი – 27 წლის. როგორც ყველას, მეგონა, რომ მთელი ცხოვრება ერთად ვიქნებოდით და ვერაფერი დაგვაშორებდა მე და ჩემს ქმარს. ბედნიერც ვიყავი წლების განმავლობაში, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს შინ ნასვამი არ დაბრუნდა და მითხრა:
– ახლა არ ჩავარდე ისტერიკაში, ფეხების ბაკუნი არ დაიწყო, სხვა მიყვარს და სახლიდან მივდივარო. შოკში ჩავვარდი, რადგან ეჭვიც კი არასოდეს შემპარვია მის ერთგულებაში.
ვერც კი წარმომედგინა, რომ სხვაზე ფიქრი შეეძლო, ღალატზე აღარაფერს ვამბობ. წარმოიდგინეთ, როგორი მსახიობური ნიჭი აღმოაჩნდა…
ხმა არ ამომიღია, ისე დავტოვე სამზარეულოში და საძინებელში გავედი. დილით სამსახურში რომ წავედი, ის ჯერ კიდევ სახლში იყო – დივანზე ეძინა.
დაბრუნებულს აღარც თვითონ დამხვდა და აღარც მისი ნივთები. სახლი, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობდით, მისი იყო, მაგრამ ჩვენ დაგვიტოვა და წავიდა…
კარგა ხანს ვერ გავაცნობიერე, რა მოხდა… მერე შევეგუე. მთელი 2 თვე არ გამოჩენილა. არც ბავშვები უნახავს და არც შეგვხმიანებია. შემდეგ უფროსი გოგონასთვის სკოლაში მიუკითხავს, უმცროსისთვის – ბაღში. არც ამაზე მქონია რეაქცია.
მატერიალურად მანამდეც დამოუკიდებელი ვიყავი – მასზე მეტს მე გამოვიმუშავებდი და არ გამჭირვებია ქმრის გარეშე ცხოვრება. ახალი წლის ღამეს დამირეკა და სტუმრად მოსვლის უფლება მთხოვა. უარი არ ვუთხარი, მაგრამ ახალ ცოლსაც თუ მოიყვანდა, მაგას ვერ წარმოვიდგენდი.
ჩვენი დაშორებიდან 8 თვე იყო გასული და მისგან მოყენებული ჭრილობები თითქმის მოშუშებული მქონდა… უკაცრავად, მაგრამ – ფეხებზე მეკიდა თვითონაც და მისი საქციელიც.
ჩემს მეგობრებს უკვირდათ, როგორ შემეძლო ასე ჩუმად გადამეყლაპა შეურაცხყოფა, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ სწორად მოვიქეცი. მისი ცოლის შესახებაც ჩემი მეგობრები იგებდნენ ამბებს და მიყვებოდნენ. დავიფიცებ, რომ არ დავინტერესებულვარ, ვინ იყო ის ქალი, ვინც მე მამჯობინა.
მისი წასვლის მერე ყველაფერი სულ ერთი გახდა. აბა, რა მნიშვნელობა ჰქონდა, ლამაზი იყო თუ არა? განათხოვარი იყო თუ არა? მთავარი ის იყო, რომ ჩემმა ქმარმა მასთან ცხოვრება არჩია…
ერთი სიტყვით, ახალი წლის ღამეს სტუმრად მოვიდა და თან ცოლიც მოიყვანა. სიმართლე რომ გითხრათ, არც ამაზე მქონია რეაქცია, რადგან ვიცოდი, რომ ჩემი შვილები იმ ქალს იცნობდნენ და ცუდი რეაქცია აღარ ექნებოდათ – მიჩვეული იყვნენ იმ აზრს, რომ მათ მამას გვერდით სხვა ქალი ჰყავდა.
მათ გარდა სხვა სტუმრებიც იყვნენ ჩემთან და ჩემი სიმშვიდით გაოცებული დარჩნენ. ძირფესვიანად შევათვალიერე ჩემი ქმრის ცოლი… მეამა, რომ ვერ მჯობნიდა. აშკარად ვჩაგრავდი გარეგნობითაც და გემოვნებითაც.
თვითონ გაიხსენა, რომ თურმე ადრე ერთმანეთს ვიცნობდით… ბავშვობაში ყოველ წელს ბორჯომში დავდიოდით დასასვენებლად და იქ მყავდა გაცნობილი… პირველ წელიწადს ერთ სანატორიუმში მოვხვდით და ჩვენმა მამებმა ისე კარგად გაუგეს ერთმანეთს, რომ ურთიერთობა თბილისშიც გააგრძელეს.
შემდეგ დასვენების პერიოდს ამთხვევდნენ და 3 წლის განმავლობაში, ყოველ ზაფხულს 1 თვით ერთად ვისვენებდით ხოლმე. მე ეს ამბავი გავიხსენე, მაგრამ თვითონ იმდენად შეცვლილი იყო, რომ ნამდვილად ვერ ვიცანი…
ძალიან უხერხულად გრძნობდა თავს… 1 საათს გაჩერდნენ და წავიდნენ. ჩემმა ყოფილმა კი მითხრა – არ მეგონა, სტუმრები თუ გეყოლებოდა, თორემ არ მოვიდოდიო… ამის მერე ისე მოხდა, რომ მისი ცოლი ტელეფონით მეკონტაქტებოდა.
მომიკითხავდა, ბავშვებს მოკითხავდა… მერე თავისთან დამპატიჟა… მოკლედ, ბავშვობის მეგობრები ისევ დავახლოვდით… ჩემს ქმარს ამის საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონია. თუ დამჭირდებოდა, ბავშვებსაც ვუტოვებდი…
მერე ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა მამაკაცი, რომელიც შემიყვარდა. ერთ ხანს საყვარლები ვიყავით. ჩემმა ქმარმა და მისმა ცოლმა პირველებმა შეიტყვეს ამის შესახებ. მერე ამ კაცს ცოლად გავყევი… თავიდანვე იცოდა, ყოფილ ქმართან და მის ცოლთან ახლო ურთიერთობა რომ მქონდა და გაოცებას ვერ მალავდა.
დაქორწინების მერეც არ დაუშლია მათთან ურთიერთობა, მაგრამ თვითონ კატეგორიულად უარი თქვა მათ გაცნობაზე. ახლაც ასეა… 4 წელი გავიდა და ისევ უარობს მათთან რაიმე სახით ნაცნობობაზეც კი…
ჩემი აზრით, სწორადაც იქცევა… თუმცა, ყოფილს უკვირს – რა მოხდა, თუ გავიცნობთ ერთმანეთს, შესაძლოა, ძმაკაცები ვერ გავხდეთ, მაგრამ კაი გამარჯობას მაინც ხომ ვეტყვითო…
აი, ასეთი თავგადასავალი მაქვს. ზოგი მამართლებს, ზოგი – მამტყუნებს, მაგრამ ასე მოხდა რაღაცნაირად, თავისთავად და რა ვქნა?
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
