იშვილეს ბრმა და ყრუ გოგონა და მხოლოდ ამის შემდეგ გააჩინა ქალიშვილი, რომელზეც მთელი ცხოვრება ოცნებობდა…

ლანას ზედიზედ მესამე ღამე არ ეძინა. პატარას, რომელსაც ოთხშაბათს შეხვდა,არ ამოსდიოდა თვალებიდან. პაწაწინა და ძალიან საყვარელი იყო.

ორი ზრდასრული ვაჟი, მშვიდი ცხოვრება, სამსახური, ქმარი, სახლი,მას ყველაფერი ჰქონდა… მაგრამ ჰქონდა ერთადერთი ნატვრა- ქალიშვილი – მხიარული, საყვარელი, მომღიმარი … მაგრამ ამ პატარა გოგონას შეუძლია ასეთი გახდეს?

საღი აზრის ნაცვლად, ერთმა ფიქრმა გამიელვა თავში: ეს გოგო ჩემი ქალიშვილია. და მას დახმარება სჭირდება. – გესმის რომ ის ბრმა და ყრუა – მეუბნებოდა ქმარი

– დიახ, ეს ყველაფერი კარგად მესმის – იგრძნო ლენამ, რომ მოთმინებას კარგავდა. გადაწყვეტილება ადვილი არ იყო და არ მსურდა ვინმესთვის რამის დამტკიცება, მეშინოდა, რომ საკმარისი არგუმენტები არმექნებოდა – ყველაფერი მესმოდა.მე ხელი მოვაწერე თანხმობას, ეს გოგონა ჩემი ქალიშვილი გახდა.

ბებიაქალმა მითხრა, რომ ის მიიღებდა ინვალიდობის სერთიფიკატს როდესაც გახდებოდა 11 თვის, შემდეგ კი უფასოდ შეძლებთ გამოკვლევების ჩატარებას.

– ანუ რა გამოდი, ამის გამო ბავშვი ექვსი თვის განმავლობაში არც კი გამოკვლეულა! ანალიზი არ გაკეთებულა! თქვენ უბრალოდ ელოდით მის ოფიციალურად შეზღუდულ შესაძლებლობების მქონედ აღიარებას, ბავშვთა სახლს უფრო მეტი თანხა რომ მიეღო..

სწორად გავიგე ? მენეჯერი ჩუმად შეატრიალდა, წავიდა და კარი გაიჯახუნა. ყველაფრის მოგვარება შეიძლება. ყველაფერი კარგად იქნება, ნამდვილად იქნება. ამას ისინკ ერთად შეძლებენ, ფიწრობდა ლანა.

რთული პერიოდი იყო. ექიმები, გამოკვლევები, ექიმები, მკურნალობის ოქმების შეცვლა. ოპერაცია თვალებზე – და ეს უნდა გაგრძელებულიყო დიდი ხნის განმავლობაში! -ქმარი ვერ იტანდა სტრესს და ამიტომ ის წავიდა. ერთხელ, როდესაც კურიერმა ახალი ტანსაცმელი მოიტანა ბავშვისთვუს, ზარის ხმაზე შეკრთა და ტირილი დაიწყო. გააკვირვა ხმამ, მას ესმოდა.

პატარას მალე თვალებზე გავუკეთეთ ოპერაცია.  ქირურგი საწოლთან სავარძელზე ჩამოჯდა და ძალიან მშვიდად და სერიოზულად თქვა: – პროგნოზები ჯერ კიდევ გაურკვეველია. ბევრი დრო დაიკარგა, თანდაყოლილი კატარაქტის გამოსწორება საჭიროა რაც შეიძლება ადრე, ხომ იცით … ჩვენ ვერ მოგცემთ რაიმე გარანტიას.

მან ფრთხილად დაიწყო სახვევების ფენის მოხსნა. ლანა გრძნობდა, რომ თითოეული სახვევის მოხსნისას გული გამალებით უცემდა. რა ელის მას? რა შედეგი მოჰყვება ამ ბრძოლას? რა არის ბინტის ქვეშ?

ქსოვილის ბოლო ფენა ექიმის ხელში დარჩა, კაშკაშა შუქზე ბავშვმა ძლივს გაახილა თვალები ათვალიერებდა ყველაფერს მაგრამ არ ტიროდა. ნელა მოატრიალა თავი მარჯვნივ და მარცხნივ, გადახედა სახეზე ექიმს და ლანას მიუბრუნდა.

ბავშვმა, რომელიც ერთი წუთის წინ ნარკოზიდან გამოვიდა, პირდაპირ თვალებში ჩახედა ქალს და გაუღიმა. მან პირველად დაინახა დედა.

ეს ამბავი არ არის გამოგონილი, მე ვიცნობ ლანასა და მისი პატარა გოგონას.

გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია, ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..