ჩვენს ვებგვერდზე არაერთხელ გაჟღერებულა საკმაოდ მტკივნეული თემა – როდესაც მშობლები შვილებს არჩევენ. ამაზე ჩვენი მკითხველებიც საუბრობენ ხოლმე და ფსიქოლოგებისთვისაც გვიკითხავს აზრი ამის შესახებ.
ამჯერად ამავე თემაზე ჩვენი ერთ-ერთი მკითხველის გულახდილ წერილს გთავაზობთ, რომლის თხოვნითაც მის ვინაობას არ ვაკონკრეტებთ. მას სურს, თავისი ამბავი გაუზიაროს დანარჩენებს და რჩევებსაც ელოდება თქვენგან:
“გამარჯობა. მინდა, ჩემს ოჯახზე მოგიყვეთ და თქვენ გაარჩიეთ, ვინ არის მართალი.
9 წელია, გათხოვილი ვარ. ჩემი დედამთილი საზღვარგარეთ მუშაობს. როდესაც ჩამოვიდა
ჩვენს ქორწილში, სახეზე შეეტყო, რომ არ მოვეწონე… უკვე 9 წელია, გულთან ვერ მიმიტანა…
წელიწადში 2-ჯერ ჩამოდის და ჩემს დალაგებულს ყველაფერს ისე ალაგებს, როგორც თვითონ უნდა ან ვითომ თბილად მეუბნება, რომ სანამ აქ ვიქნები, იყოს ასე, რომ წავალ, მერე დაალაგე როგორც გინდაო..
მამამთილი ძალიან კარგი მყავს და გადასარევი ურთიერთობა მაქვს. ამასთან ერთად, ჩემს მეუღლეს კიდევ 2 დედმამიშვილი ჰყავს – მული და მაზლი ჩვენთან ცხოვრობდნენ ჩემი გათხოვების დღიდან და არ ვასხვავებდი. ისე ვუვლიდი, ვურეცხავდი, თან ვყვებოდი, მაგრამ რატომღაც ჩემში მარტო ცუდს ხედავენ..
არ ვამბობ, რომ მე ანგელოზი ვარ. შეცდომები ყველას მოგვდის და არც მე ვარ ანგელოზი, მაგრამ ღმერთი მაღლიდან იყურება… ზედ ვყვები ჩემს ქმარს, პატივს ვცემ და ბავშვებივით ვუვლიდი ყველას ამდენი წელი, მაგრამ ისე მეტყვიან საყვედურს, შენიშვნას ისე მომცემენ, არც დაფიქრდებიან..
ჩემს მულს ჩემს გვერდზე გავლაც არ უნდა, ჩემზე მეტი ჰგონია თავი. ჩემმა დედამთილმა მითხრა ერთხელ ჩემს ქმარზე, ისეთი ლამაზი შეყვარებული ჰყავდა, ფეხები გლანდებიდან ეწყებოდაო… ამით მე მანიშნა, შენ იმასთან არაფერი ხარო… ჩემს მაზლს ეუბნება, ლამაზი და ნასწავლი ცოლი მოიყვანეო..
მერე მოხდა ის, რომ ორ უმცროს შვილს, ჩემი ქმრის გარდა, საკმაო თანხები მისცა, რომ მშენებარე კორპუსში შეეტანათ ბინების საყიდლად? ჩემს ქმარს კი.. ასესხა თანხა რამდენიმე თვით, მალე დამიბრუნე, მჭირდებაო..
ჩემი ქმარი არის გაჩუმებული.. გული მტკივაო, იძახის, მაგრამ დედმამიშვილებს ვერაფერს ვეტყვი, მე დედაჩემზე მწყდება გული, რომ მარჩევსო.. ერთხელ წამოცდა, შენ ვერ გიტანსო და იმიტომ მარჩევსო.. მერე მიმტკიცებდა, ისე გითხარიო, მაგრამ ხომ ვიცი, რომ ასეა…
ჩემს შვილებზეც არ გიჟდებიან.. მე არც ერთთან ცუდი ურთიერთობა არ მაქვს, არც დედამთილისთვის არ მითქვამს ზედმეტი, ვჩუმდები ჩემი ქმრის ხათრით, მაგრამ დავიღალე, რომ არაფრის თქმის უფლება არ მაქვს და სულ რომ ვიცინი, იმას არ ნიშნავს, რომ არაფერი არ მწყინს..
ცოტა ხნის წინ მე და ჩემი ქმარი ცალკე გადავედით ქირით. ჩემი მაზლიც ჩვენთან გადმოვიდა, მამამთილი სოფელში წავიდა, ბინა გააქირავეს და ჩემი მული იღებს ქირას..
მე ქირა კი არ მინდა, ჩემს ქმარ-შვილთან ერთად მარტო ვიცხოვრო, ის მინდა… ცუდად არ გამიგოთ, უბრალოდ, მართლა დავიღალე..
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
