საბჭოთა პერიოდში ჩემი მეუღლე ინჟინერად მუშაობდა. ხელფასი 70 მანეთი ჰქონდა, მას გარკვეული თანხა უნდა მოეცა ჩემთვის რათა გადამეხადა კომუნალურები და შემეძინა საკვები მთელი თვისთვის.
მაგრამ ის ნადირობაზე, ლუდზე, სიგარეტსა და სხვა სასმელებზე ხარჯავდა მთელს ფულს მეგობრებთან ერთად. ის ყოველთბის იგონებდა ახალ ამბავს, თუ სად მიჰქონდა მთელი ფული:
– ტანკი დავაზიანე, ამიტომ სამხედრო სავალდებულო სამსახური ხელფასიდან ყველ თვეში 20 მანეთს დამიქვითავს„
მეუღლე, რა თქმა უნდა,იგებდა ამ ყველაფერს და პრეტენზიასაც არ გამოთქვამდა, უპირველეს ყოვლისა სამშობლოს წინაშე მოვალეობის გამო.
ერთი წელი გავიდა, ბავშვები გაიზარდნენ, ხარჯებიც გაიზარდა, ცოლი აღშფოთებული იყო, როდესაც შემთხვევით გაიგო, რომ მისი მეუღლე ატყუებდა და ქმარს უთხრა:
„როგორ ბედავ შე ძუნწო ძლივს გვყოფნის ფული სარჩენად, ბავშვებისთვის ძლივს ვყიდულობ საჭირო ნივთევს და შენ მხოლოდ საკუთარ სიამოვნებაზე ფიქრობ..
ქმარმა ვერაფერი უპასუხა, მოუბოდიშა ცოლს და უთხრა რომ აღარ განმეორდებოდა.
ერთ დღეს მან ქმარს სამსახურში მიაკითხა რადგან შინ სახლის გასაღები დარჩა ის კი იმ დღეს დედასთან აპირებდა წასვლას, რადგან მოხუცი თავს ცუდად გრძნობდა. როდესაც კაბინეტში შევიდა დაინახა თუ როგორ ეხუტებოდა მისი ქმარი ქალს.
ცოლი ძალიან შეწუხებული იყო მანახით და არც კი აცადა ქმარს რამის თქმა, წამოვიდა შინ ჩაალაგა ბავშვების ნივთები და გადავიდა დედასთან. როგორც ჩანს ის არა მხოლოდ ფულის შესახებ ატყუებდა მას.
დიდხანს ცდილობდა ქმარი ცოლის შემორიგებას, ჰპირდებოდა რომ გამოსწორდებოდა, რომ ეს ქალი მისთვის არაფერს წარმოდგენდა და მხოლოდ ცოლი უყვარდა, თუმცა უშედეგოდ. ცოლმა არ აპატია, ბავშვებსაც აღარ სურდათ ასეთი უღირსი მამის ნახვა.
ეკამ მუშაობა დაიწყო, ცდილობდა ერჩონა პენსიონერი დედა და შვილები, იმის მიუეხედავად რომ ძალიან უჭირდათ არასდროს უთხოვია ქმრისთვის დახმარება და ალბათ სწორადაც მოიქცა.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია, ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში.
