ძალიან ლამაზი ბავშვი ვიყავი, თან, კარგადაც ვსწავლობდი და უამრავი გეგმა და ოცნება მქონდა. მაგრამ, მეათე კლასში ერთი ბიჭი გადამეკიდა, მთელი წელი კუდში დამდევდა და ბოლოს იმდენი მოახერხა, რომ თავი შემაყვარა – ძალიან გულუბრყვილო და გამოუცდელი ვიყავი და ეს დიდად არც გასჭირვებია.
მე რომ მეთერთმეტე კლასში გადავედი (მაშინ 11-წლიანი იყო სკოლა), იკა უნივერსიტეტს ამთავრებდა.
მე ძალიან მინდოდა, ჯერ უმაღლესში ჩამებარებინა და მერე გავთხოვილიყავი, მაგრამ იკამ ალბათ იფიქრა, ინსტიტუტში ვინმე არ გაიცნოს და არ შეუყვარდესო და, როგორც ჩანს, ჩემი დაკარგვის შიშით, სკოლის დამთავრებაც კი არ მაცადა: პირველი სემესტრი რომ დამთავრდა, ახალ წლამდე, ანუ დეკემბრის ბოლოს, გავიპარეთ.
სიმართლე გითხრათ, პირველივე დღიდან ძალიან ბედნიერი ვიყავი. იკაც არაჩვეულებრივად მექცეოდა, მანებივრებდა და თვალებში მიყურებდა. მისი მშობლებიც თან მყვებოდნენ.
სკოლა, ცხადია, დავამთავრე და უმაღლესშიც ჩავაბარე. მალე შვილიც მეყოლა. ერთი სიტყვით, აბსოლუტურ იდილიაში ვცხოვრობდი. ინსტიტუტი რომ დავამთავრე, ბანკეტზე გავიცანი ახალგაზრდა კაცი. გაირკვა, რომ ამერიკელი ქართველი იყო, იქ დაბადებულ-გაზრდილი.
ორი თვით ყოფილა საქართველოში ჩამოსული და ისე მოსწონებია ქართველი ქალები, გადაუწყვეტია, აქ დაქორწინებულიყო, თუ ქართველი გოგო შეუყვარდებოდა და მერე თან წაეყვანა.
მე რომ გამიცნო, მთელი საღამო გვერდიდან არ მომშორებია. დამშვიდობებისას კი შეხვედრა მთხოვა და არც თავისი მიზანი დაუმალავს. მე ვუთხარი, რომ მყავს ქმარი, რომელიც ძალიან მიყვარს და შვილი, რომელსაც ვერავის გამო ვერ მივატოვებ.
მან კი მიპასუხა, მთავარია, შემიყვარო, შვილს კი, რა თქმა უნდა, თან წავიყვანთო. მე კატეგორიული უარი ვუთხარი – ოჯახს არავითარ შემთხვევაში და არავის გამო არ დავანგრევ. ჩემი ქმარი მაღმერთებს და ვერ ვუღალატებ-მეთქი.
მთელი ორი თვის განმავლობაში, სანამ საქართველოში იყო, ლამის ყოველ მეორე დღეს მიგზავნიდა (ცხადია, ისე, რომ ქმარს არ გაეგო) შუამავლებს და ჩემს დათანხმებას ცდილობდა, მაგრამ, ბოლოს ძალიან გავბრაზდი და ისეთი დღე ვაყარე, როგორც იქნა, მიხვდა, რომ თავი უნდა დაენებებინა.
გამოგიტყდებით, გულის სიღრმეში მსიამოვნებდა კიდეც ასეთი კაცის ყურადღება და სიყვარული (წარმოსადეგიც იყო, კარგი გვარიშვილიც და მდიდარიც), მაგრამ ცდუნების მომენტიც კი არ მქონია, ერთი წამითაც არ დამიშვია, რომ შესაძლებელი იყო, ქმარი მიმეტოვებინა ან ჩუმად მეღალატა.
ბოლოს და ბოლოს, ის კაცი დაბრუნდა ამერიკაში და მეც შვებით ამოვისუნთქე. საბედნიეროდ, ყველაფერი ისე დამთავრდა, რომ იკას არაფერი გაუგია. მეც დავმშვიდდი, რადგან ჩემს ოჯახს საფრთხე აღარ ემუქრებოდა.
რაღაც პერიოდის გავლის შემდეგ იკას ყველაფერი ვუამბე, ოღონდ, გაცილებით უფრო მსუბუქ ფორმებში. მართალია, ეს ისტორია უკვე წარსულს ეკუთვნოდა, მაგრამ, მაინც. იკამ აშკარად განიცადა ეს ამბავი, თუმცა არ შეიმჩნია.
მერე კი გულში ჩამიკრა და მითხრა, იმიტომაც ვგიჟდები შენზეო. ამის შემდეგ უფრო მეტად განაგრძო ჩემი განებივრება. მეც ჭკუაზე აღარ ვიყავი ბედნიერებისგან, ცაში დავფრინავდი.
მაგრამ, ჩემი ბედნიერება დიდხანს აღარ გაგრძელებულა. სულ რამდენიმე თვეში გავიგე, რომ იკა ვიღაც ქალს ხვდებოდა, თავისზე ბევრად უფროსს, შვილებიანს და შვილიშვილებიანს. ერთ დღეს კი ბარგი ჩაალაგა და მასთან გადავიდა.
როცა ვკითხე, ასე დააფასე ჩემი ერთგულება-მეთქი? მიპასუხა, გულს ვერ უბრძანებ, ის თავისით წყვეტს, ვინ შეიყვაროს და ვინ – არა. შენ კი ძალიანაც ნუ დამაყვედრი შენს ერთგულებას, რადგან, მხოლოდ იმიტომ არ მიღალატე, რომ ის ტიპი არ შეგიყვარდაო. ასეთი უმადური კაცისთვის რაღა უნდა მეთქვა?
მთელი ღამე ტირილში გავატარე და თითქმის დღემდე ასე ვარ. მართალია, ჯერჯერობით ოფიციალურად არ გავყრივარ და, არც ისაა გამორიცხული, მალე უკან დაბრუნდეს, მაგრამ, ვგრძნობ, რომ ჩემი სიყვარული აშკარად განელდა და, აღარ ვიცი, ასე რომც მოხდეს, როგორ უნდა ვიცხოვრო მასთან.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია; წყარო: თბილისელები
ნელი, 24 წლის.
